“Bıçak Kemiğe Dayandı!”

Şehitlerimizin acısı yüreğimizi burkarken bu yazıyı yazmak bir hayli zor olacak. Genç yaşta umutlarla doluyken, yedikleri hain kurşunlarla bu ülkenin evlatlarının üzerine karanlık çöküyor. Bütün ülke yas tutuyor. Televizyon programları iptal ediliyor, konserler erteleniyor, radyolar yayınlarını durduruyor.

Şehit anneleri yüreklerini ellerine almışlar, kanlı göz yaşları döküyorlar.

Yüreğinde zerre kadar vatan sevgisi olan her insan evladı da bu annelerle aynı duyguları paylaşıyor, onlara sarılıp teskin etmek istiyor, sarılmak istiyor, gözyaşlarını silmek, gözleri yaşlı ananın gözlerinin içine bakıp “Bir daha bu kansızlar, bu vatansızlar, bu izansızlar, bu yamyamlar kimseyi vuramayacak!” demek istiyor.

Ülkede bir yas havası hakim. Her gün bir şehit haberi, her gün bir çatışma, her gün bir saldırı…

Bir anda verilen 24 şehidin arkasından ağlamak çözüm olmuyor. Çünkü bu her zaman olan birşey. Dün 2 idi, 3 idi, 5 idi, 11 idi, bugün 24. Bıçak her gün kemiğe dayanıyor. Her gün bir anne bir köşede sessizce ağlıyor. Binbir güçlükle dünyaya getirdiği, yedirip içirip beslediği, kılına zarar gelmesin diye canından bile sakındığı, tarifsiz bir emekle büyüttüğü evladını bir daha göremediği için, sesini bir daha duyamadığı için, bir daha asla göremeyeceği için.

Neden bu terör bitirilemiyor? Bundan nemalananlar kim? Terör örgütünün arkasında kim var? Belki önce cevap bulunması gereken sorular bunlardır.

Yıllardır hükümette olan kişiler “Bıçak Kemiğe Dayandı!” diye beyanat vermişler. Bir Allah’ın kulu beyanatın ötesine geçip bu terörü durduramıyor mu Allah aşkına? Diyelim ki 10 senede hallolmuyor, ama 30 sene olmuş, neden bir türlü bir netice elde edilememiş?

Görüyoruz, uçaklar kalkıyor, helikopterler uçuyor, asker harekat yapıyor, bir iki bombalama işlemi, bir kaç terörist yakalanıyor. Sonra işlem tamam. Dön geri.

Bu mudur mücadele? Bu problem çözülecek diye kaç asker için daha göz yaşı dökeceğiz? Bayrakları yarıya indirip karalar giyinmek, çözüm müdür?

Biliyorum ki, her birimiz tükürsek boğulur bu terörist diye geçinen, gözlerini kan bürümüş vampirler.

Biliyorum ki, istenirse en hızlı şekilde bitirilir bu şerefsizler.

Biliyorum ki, Türk milleti de, devleti de bu haysiyetsizlere pabuç bırakacak kadar yerlere düşmedi.

İçimizde kor bir ateş yanıyor, yandıkça herkesi yakıyor.

Ama yine biliyorum ki bu ateş, bir gün kanla beslenen bu namussuz alçakları da cayır cayır yakacak!